Living Concerts guest: Roel Celis concert report: Freddie |
 |
Wat we nog niet op ons actief hadden was een ‘Living Concert’. Voorbije week kreeg ik het bericht dat zulk een concert zou plaatsvinden bij Roel Celis te Molenstede. De gastheer had niemand minder dan Guy Davis op visite en ook al heb ik pas dinsdag een concert van hem bijgewoond toch zou ik deze formule ook eens onder de loep gaan nemen. Afspraak om 18.00 in het hartje van deze gemeente nabij Diest. Een beetje verder op bij een vriend van Roel zouden we met enkelen een ‘dinnerdate’ hebben met deze bluesman uit de Bronx. Wim was die avond de gastheer voor het culinaire hoofdstuk en samen met de chef van dienst zouden ze ervoor zorgen dat Guy Davis geen appelflauwte zou krijgen tijdens het concert. Van ‘the place to be’ naar het pop-up restaurantje van Wim was een paar honderd meters ‘à pied’ en net niet aan de ‘Molenstede City Limits’ gelegen. Guy Davis was uiterst relax en op een vraag welk deel van Europa hij het liefst bezoekt was de man uiterst behoedzaam om niet in een val te trappen. Van België zou het naar Duistland gaan en de eerste woorden die hij van onze oosterburen leerde laten we wijselijk weg, maar het ging wel over...hose ;-)
Voor Roel Celis was dit al het 3de concert dat hij in zijn ‘living’ organiseerde en de gezelligheid was optimaal te noemen. Het vorige concert was met Dan Stuart en ook toen konden ze hier voor een ‘full house’ tekenen. Van die ene singer-songwriter naar de andere is maar een kleine stap van alt-country naar blues ook en zo is deze huiskamer weerom het middelpunt van belangstelling voor talent vanuit de States. Van Guy Davis weten we dat hij niet alleen aan zijn songs denkt maar meermaals zijn collega landgenoten in zijn shows betrekt en zo opent hij met eentje van bluesgitarist John Campbell (1952-1993). Het is algemeen geweten dat Guy Davis wat graag het publiek betrekt in zijn concerten en ook vanavond is dit niet anders. Met een medley van ‘Baby Pleas Don’t Go’ en ‘Boom Boom Boom’ weet hij ook hier in de ‘City of Molenstede’ het ijs vrijwel onmiddellijk te breken. Iedereen die met regelmaat naar Guy Davis gaat luisteren weet ook dat de bindteksten meestal zo goed in elkaar zitten dat deze verhaaltjes een leven op zichzelf gaan leiden. Een heel mooie is deze over Sonny Terry (1911-1986) waarop een meer dan overtuigende vertolking volgt van hoe deze Sonny zijn combinatie van blaas- en zangtechniek wist samen te brengen….’Like Sonny Did'! Na een korte break wordt het ook voor Guy Davis tijd om zich aan zijn nieuwste album ‘Kokomo Kidd’ wat tijd te gaan spenderen en samen met het verhaal over deze ‘kolenhandelaar’ te Terug naar de grondleggers van de blues met nummers van Fred McDowell (1904-1972) en ook zeker met ‘Dust My Broom’ van Robert Johnson(1911-1938). Opmerkelijk dat al deze oude nummers nog zo goed in de markt blijven liggen en het is zeker en vast ook dankzij muzikanten als deze Guy Davis dat de blues blijft bestaan. Met het emotionele verhaal over het nummer ‘Wish I Hadn’t Stayed Away So Long’ weten de ‘die-hards’ ook dat het einde van dit concert in zicht is al laat deze grote mijnheer het niet aan zijn hart komen om nog een paar bissertjes erbij te doen…en zo weet heel Molenstede nu wie Guy Davis is.
|
Bij 
honden hier in Vlaams-Brabant kunnen blaffen. Wat graag grijpt deze Guy Davis ook terug naar de pre-war blues en zo krijgen we na ‘Saturday Blues’ van Ishman Bracey uit 1928 ook nog het mooie ‘Statesboro Blues’ van legende Blind Willie McTell (1898-1959). 
tijde van de drooglegging leert iedereen hier met deze titeltrack wie de Kokomo Kidd wel is. Via Muddy Waters komen we uit bij Bob Dylan zijn ‘Lay Lady Lay’ waarbij zelfs de niet bluesadepten hier vanavond hun gade in weten te vinden.
more pics on
|
